അരികത്തു നീ വന്നു നിറഞ്ഞു നിന്നാൽ
അഴലൊക്കെ അകലേക്കു പോയൊളിക്കും
അഴകിന്റെ അഴകാകും ആത്മസഖീ-
നിന്റെ നിഴലിനെ പോലും ഞാൻ സ്‌നേഹിക്കുന്നു…
ചോരവീണ മണ്ണിൽ നിന്നുയർന്നുവന്ന പൂമരമായും പൂക്കാത്ത മുല്ലയായും അനാഥനായും വലയിൽ വീണ കിളിയായും ഒക്കെ മലയാളികളെ ഭ്രമിപ്പിച്ച് അകാലത്തിൽ പാതിവഴിയിൽ കടന്നുപോയ മലയാളത്തിന്റെ പ്രിയ കവി അനിൽ പനച്ചൂരാൻ തന്റെ പ്രിയസഖി മായക്ക് പ്രണയകാലത്ത് എഴുതി നൽകിയ വരികളാണിവ. ഈ വരികൾ അവസാനിക്കുന്നത് ‘മായേ നിനക്കായി മാത്രമല്ലേ, ഇനിയുള്ള മാമക ജന്മങ്ങളും..’ എന്നാണ്‌.
കവിയോടു തോന്നിയ ആരാധനയാണോ അതോ കവിതയോടു തോന്നിയ ഭ്രമമാണോ തന്നെ അനിൽ പനച്ചൂരാനെന്ന വ്യക്തിയിലേക്കടുപ്പിച്ചതെന്ന് മായക്കറിയില്ല. പക്ഷെ പരിചയപ്പെട്ട കാലം മുതൽ എന്തോ ഒന്ന് തന്നെ അനിലിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചിരുന്നുവെന്ന് ഇരുപതു വർഷക്കാലം അനിൽ പനച്ചൂരാനെന്ന കവിയുടെ നിഴലായും നിലാവായും നിശ്വാസമായും നിറഞ്ഞുനിന്ന ആത്മസഖി മായ പറയുന്നു. പ്രിയതമയ്ക്ക് അക്ഷരപ്പൂമാല തീർത്ത കവി അനിൽ പനച്ചൂരാൻ ഓർമ്മയായിട്ട് ഇന്ന് നാലുവർഷം. കോവിഡ് കാലത്ത് വിടപറഞ്ഞ കവിയുടെ ഓർമ്മയിൽ, നിശ്ചയദാർഢ്യത്തോടെ ജീവിതത്തെ തിരിച്ചുപിടിക്കുകയാണ് ഭാര്യ മായാ പനച്ചൂരാൻ.
കവിയുടെ തൂലികയ്ക്ക് നിറവും കിനാവും നൽകാൻ മായയ്ക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. മന്ത്രവും പൂജയും ജ്യോതിഷവുമായി ഇടക്കാലത്ത് ഒതുങ്ങിക്കൂടാൻ ശ്രമിച്ച കവിയെ സ്വന്തം പ്രതിഭയുടെ മാറ്റിനെക്കുറിച്ച് ഓർമ്മിപ്പിച്ച് വീണ്ടും എഴുത്തിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നത് താനായിരുന്നുവെന്ന് മായ ഓർക്കുന്നു.
മൈത്രേയി, അരുൾ എന്നിങ്ങനെ രണ്ടുമക്കൾ അതു മാത്രമായിരുന്നു പനച്ചൂരാൻ മരിക്കുമ്പോൾ മായയുടെ സമ്പാദ്യം. ജീവിതത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം ഏറ്റെടുത്ത മായ ഇന്ന് നൃത്താധ്യാപികയാണ്. മൂന്നിടങ്ങളിൽ നൃത്തവിദ്യാലയം നടത്തുന്നുണ്ട്. സൈക്കോളജിയിലും സോഷ്യോളജിയിലും ബിരുദാനന്തര ബിരുദവും നിയമത്തിൽ ബിരുദവും നേടിയെടുത്തു മായ.
മായ തിരുവനന്തപുരം വിമെൻസ് കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് അനിൽ പനച്ചൂരാനെ പരിചയപ്പെട്ടത്. അന്ന് അനിൽ ലോ അക്കാദമിയിൽ പഠിക്കുന്നു. വിവാഹത്തിന് സമ്മതിക്കാതിരുന്ന വീട്ടുകാരെ കരഞ്ഞും പട്ടിണികിടന്നുമാണ് മായ എതിർത്തത്. ‘2002 ഫെബ്രുവരി ആറിനു വിവാഹം. മരുമകൻ എന്ന നിലയിൽ അച്ഛൻ അനിലിനെ അംഗീകരിച്ചിരുന്നില്ല. ‘അറബിക്കഥ’ സിനിമ കാണാൻ അച്ഛൻ ഞങ്ങളോടൊപ്പം തിയേറ്ററിൽ വന്നു. അതിലെ ‘ചോരവീണ മണ്ണിൽനിന്നുയർന്നു വന്ന പൂമരം…, തിരികെ ഞാൻ വരുമെന്ന വാർത്ത കേൾക്കാനായി… എന്നീ പാട്ടുകൾ കേട്ട് സിനിമ കഴിഞ്ഞിറങ്ങിയപ്പോൾ പാട്ടുകൾ നന്നായിട്ടുണ്ട് എന്നുപറഞ്ഞ് അനിലിനു കൈ കൊടുത്തു. എന്നാലത് പാട്ടു നന്നായതിന്റെ അഭിനന്ദനം മാത്രമായിരുന്നു.’
കണ്ടപ്പോൾ വെറുപ്പും, മിണ്ടിയപ്പോൾ പ്രണയവും അനുഭവിച്ച കവി. ഇയാളെയായിരുന്നോ താൻ പ്രണയിക്കേണ്ടത് എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്ന്, ഇയാളല്ലെങ്കിൽ ആരെയാണ് താൻ പ്രണയിക്കേണ്ടത് എന്ന ചിന്തയിലേക്ക് മാറ്റിയ വ്യക്തിയെ ഒരു ചങ്ങമ്പുഴ കവിത പോലെ മായ ഓർമ്മിക്കുന്നു. ഒരു പ്രണയവാഹിനി ഒഴുകി, പ്രവാഹമായി മാറിയതും, ആ പ്രവാഹം അലയും ചുഴിയും കടന്ന് അലയാഴിയിലേക്ക് ഒഴുകിപ്പരന്നതും ഒരു ചലച്ചിത്രകാവ്യത്തിന്റെ പോലെ അനുഭവപ്പെടുന്നു.
ഇടവമാസപ്പെരുമഴ പെയ്ത രാത്രിയിൽ, മായയുടെ കുളിരിനു കൂട്ടായി നിന്ന ആ പൂമരം മരണമെന്ന മഹാസത്യത്തിലേക്ക് നടന്നുപോയിട്ട് നാല് വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, ഇടനെഞ്ച് തേടിയെങ്കിലും, കവി നൽകിയ ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ പടുത്തുയർത്തിയ നിശ്ചയദാർഢ്യത്തിലാണ് മൈത്രേയി എന്ന മകൾക്കും അരുൾ എന്ന മകനും താങ്ങും തണലുമായി മായ ജീവിക്കുന്നത്. പാട്ടെഴുത്തുകാരന്റെ മേലങ്കിയിൽ മാത്രം അറിയപ്പെട്ട അനിൽ പനച്ചൂരാൻ എന്ന കവി, ജീവിതത്തിന്റെ കൊടിപടം താഴ്ത്തുമ്പോൾ, വലിയ ബാങ്ക് ബാലൻസ് ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കവിക്ക് കൈമുതലായി ഉണ്ടായിരുന്നത് തന്റെ പ്രതിഭാ വിശേഷമായിരുന്നു.
പത്താം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ആരോ പറഞ്ഞ ഒരു കവിത എന്നെ ഏറെ ആകർഷിച്ചു.
“പൂക്കാത്ത മുല്ലയ്ക്ക് പൂവിടാൻ കാത്തെന്റെ
പൂക്കാലമെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞുപോയി
പൂവിളികേൾക്കുവാൻ കാതോർത്തിരുന്നെന്റെ
പൂവാംങ്കുരുന്നില വാടിപ്പോയി
പാമരം പൊട്ടിയ വഞ്ചിയിൽ ആശകൾ
എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ യാത്രപോകെ
പേക്കാറ്റു വീശുമ്പോൾ തുഞ്ചത്തിരിക്കുവാൻ
ആരോരും ഇല്ലാത്തോരേകാകി ഞാൻ”
“ചിറകിന്റെ തുമ്പിലോളിപ്പിച്ച കുളിരുമായ്
ഇടനെഞ്ഞിൽ പാടിയ പെൺകിളികൾ
ഇണകളെ തേടി പറന്നുപോകും
വാന ഗണികാലയങ്ങളിൽ കൂടുതേടി
എങ്ങുനിന്നോ വന്ന ചിങ്ങമാസത്തിലെൻ
ഓണപ്പുടവയ്ക്ക് തീ പിടിച്ചു
വാടക വീടിന്റെ വാതിലു വിറ്റു ഞാൻ
വാടകയെല്ലാം കൊടുത്തുതീർത്തു……”
ഈ വരികൾ അന്നുതന്നെ എന്നെ ഏറെ സ്വാധീനിച്ചു. അതിനാൽ ആ സമയത്ത് തന്നെ ഈ കവിതയുടെ രചയിതാവ് ആരെന്ന് അന്വേഷിച്ചു. കായംകുളത്തുള്ള ഒരു സ്വാമിയാണ് കവിയെന്നും, പനച്ചൂരാനാണ് പേരെന്നും അന്നാണ് കേൾക്കുന്നത്.
കായംകുളത്തുള്ള ഒരു സ്വാമിയെ കുറിച്ച് കേൾക്കുന്നത് കവിയെന്നും പനച്ചൂരാനെന്നും പേരാണെന്ന് ആ ദിവസം മനസ്സിലായി.
അതിനുശേഷം, ഈ കവിത ഞാൻ ആദ്യമായി കേൾക്കുന്നത് ഡിഗ്രി അവസാന വർഷത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്. ഈ കവിത പാടിയ സജിത്തിനോട് ഞാൻ ഈ കവിയെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ അതിന് ഒരിക്കലും സാധ്യതയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. “സൗഹൃദവലയത്തിൽ മാത്രം പാടുന്ന ആളെ നീ എങ്ങനെ അറിയാനാണ്?” എന്നായിരുന്നു അവന്റെ ചോദ്യം. “കായംകുളത്തുകാരനായ ഒരു സ്വാമിയല്ലേ?” എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ ഞെട്ടി.
“അവൻ ഇപ്പോൾ ലോ അക്കാദമിയിൽ എന്റെ കൂടെ പഠിക്കുന്നു” എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ, “എന്നെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി തരേ” എന്ന് സജിത്തിനോട് പറഞ്ഞു. അന്ന് എത്രയും വേഗം ആ കവിയുമായി പരിചയപ്പെടാൻ വലിയ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം, സജിത്ത് ഫോണിലൂടെ അനിലിയെ പരിചയപ്പെടുത്തി. 2000-ൽ ആണ് ഇത്. പിന്നീട് ഒരു വർഷത്തോളം അവരിൽ ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഞാൻ അതിനെ മറന്നുപോയി.
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു രാത്രി എട്ടു മണിക്ക് സജിത്ത് എന്നെ വിളിച്ചു. അനിലിന് ഫോൺ കൊടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു. ഫോൺ എടുത്തപ്പോൾ എന്നോട് ചോദിച്ചത്, “ഹലോ, ആരാണ്?” എന്നായിരുന്നു. ഞാൻ “മായ” എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോൾ, അനിൽ പറഞ്ഞു, “മായയാണെങ്കിൽ ഞാൻ സത്യൻ.” അന്ന് കുറച്ച് സമയം സംസാരിച്ചു. പിറ്റേ ദിവസം പുലർച്ചെ ആറു മണിക്ക് അനിൽ എന്നെ വീണ്ടും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് വിളിച്ചു. അന്നും കുറെ സംസാരിച്ചുവെങ്കിലും, പിന്നീട് വിളികൾ പതിവായി മാറി. എനിക്ക് എണ്ണവും കൂടിയിരുന്നു. ഈ ഇടയിൽ, അമ്മ പലപ്പോഴും ചോദിച്ചിരുന്നുവെന്ന്, “ഈ ആളെന്തിനാ നിന്നെ എപ്പോഴും വിളിക്കുന്നത്?”
ഇതിനിടെ ഒരു ദിവസം, അനിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു, “ഒരു പ്രണയവാഹിനി ഇവിടെ നിന്നൊഴുകി കുമാരപുരത്തെത്തിയിട്ടുണ്ട്.” ഞാൻ ആ സമയത്ത് തിരുവനന്തപുരം കുമാരപുരത്തായിരുന്നു. നേരിൽ കാണാതെ എങ്ങനെയാണെന്ന് മറുപടി പറയേണ്ടതായിരുന്നു. ഞാൻ നേരിൽ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം നേരിൽ കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാൽ, നേരിൽ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.
താടി നീട്ടിവളർത്തിയ, തലമുടിയും നീട്ടി ചുളിഞ്ഞ ഒരു വസ്ത്രം ധരിച്ച, ഒരു വല്ലാത്ത മെലിഞ്ഞ കോലം. ഒറ്റ ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയുമോ എന്ന ചിന്തയിൽ ഞാൻ ആയിരുന്നു. എന്തൊരു മണ്ടത്തരമാണ് കാണിച്ചതെന്ന് തോന്നി. അതിനെ ഒഴിവാക്കാൻ മതിയെന്നു കരുതിയെങ്കിലും, അരമണിക്കൂർ സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം മനസ്സിലായി, ആ വ്യക്തി പരുക്കനല്ല, നല്ല കക്ഷിയാണെന്ന്. രൂപത്തിനും സൗന്ദര്യത്തിനും പ്രാധാന്യം നൽകുന്നവനല്ലെന്നും മനസ്സിലായി. അവൻ നല്ല അറിവുള്ളവനാണ്. ജീവിക്കുന്നെങ്കിൽ, അത് അനിലിനോടൊപ്പം തന്നെയായിരിക്കുമെന്ന് ആ ദിവസം ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
പ്രണയത്തിന്റെ കാലം
പിന്നീട് കുറേ കാലം പ്രണയത്തിന്റെ കാലമായിരുന്നു. തിരുവനന്തപുരം മ്യൂസിയവും ശംഖുമുഖം കടപ്പുറവും ആയിരുന്നു നമ്മുടെ സ്ഥിരം സ്ഥലങ്ങൾ. ഇരുവരും ചേർന്ന് പഠനം കഴിഞ്ഞാൽ വിവാഹം എന്ന തീരുമാനത്തിലേക്ക് എത്തി. പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് ഞാൻ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ, കുടുംബം ഇതിന് എതിരായിരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് അച്ഛൻ. “നീ ഒരു കള്ളനെ വിവാഹം കഴിച്ചാൽ പോലും എതിർപ്പില്ല, എന്നാൽ ഇതിന് എനിക്ക് താത്പര്യമില്ല” എന്നായിരുന്നു അച്ഛന്റെ നിലപാട്.
കള്ളനും അവന്റെ പ്രൊഫഷനുണ്ടാകും, അതിൽ അവൻ മികച്ചവനാവും. മകളുടെ ഭാവി അച്ഛനു പ്രധാനമായിരുന്നു. ജോലിയും കൂലിയുമില്ലാത്ത ഒരാളോട് മകളെ വിവാഹം കഴിക്കാനുള്ള താത്പര്യം അച്ഛനില്ലായിരുന്നു.
എന്നാൽ എന്റെ നിലപാട് മാറ്റമില്ലാതെ തുടരുകയായിരുന്നു. കരഞ്ഞും പട്ടിണിയിലും ഞാൻ വീട്ടുകാരുടെ നിലപാടിനെ എതിർത്തു. ഈ സമയത്ത്, ഞങ്ങളുടെ പഠനം പൂർത്തിയായി. വീട്ടുകാർ എതിർത്താൽ, അനിൽ വിളിച്ചാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങിപ്പോകുമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ പുറത്തുപോകുമെന്ന് വീട്ടുകാർക്കും ഉറപ്പായിരുന്നു.
എന്നാൽ അനിലിന് വിളിച്ചിറക്കാൻ വലിയ താത്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അത് അവസാന മാർഗ്ഗം എന്നായിരുന്നു അവന്റെ അഭിപ്രായം. ആദ്യം പെണ്ണിനെ ചോദിക്കണം, പിന്നെ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ എന്നായിരുന്നു അനിലിന്റെ അഭിപ്രായം.
അവസാനമായി, അച്ഛൻ ഒരു നിലപാട് എടുത്തു. ഞാൻ ഇറങ്ങിപ്പോയാൽ അനിയത്തിയുടെ ഭാവിയെ അത് ബാധിക്കും, വീടിന് പേരുദോഷം ഉണ്ടാകും. അതു ഒഴിവാക്കാൻ, ഞങ്ങൾ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കാം, എന്നാൽ ഒരു കണ്ടീഷനോടെ. കല്യാണത്തിന് അച്ഛൻ വരില്ല. അമ്മയും അനിയത്തിയും ചേർന്ന് അനിൽ പറയുന്നിടത്ത് കൊണ്ടുപോകണം. കല്യാണം മുഴുവൻ അവന്റെ ചെലവിൽ നടത്തണം. 2002 ഫെബ്രുവരി ആറിന് ചവറ തെക്കൻ ഗുരുവായൂർ ക്ഷേത്രത്തിൽ നടന്ന വിവാഹം, അമ്മയുടെ ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവിന്റെ കൈപിടിച്ചാണ് നടത്തിയത്.
വിവാഹത്തിനുശേഷം, അനിലിന്റെ കായംകുളത്തെ വീട്ടിലായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ താമസം. അവിടെ അനിലിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അനിലിന്റെ ചെറിയ വരുമാനത്താൽ തന്നെ വീട്ടുകാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അവൻ കൈകാര്യം ചെയ്തു. ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ കാലം എന്ന് പറയാം. ജോലിക്ക് ശേഷം വിവാഹം മതിയെന്നായിരുന്നു അനിലിന്റെ നിലപാട്, എന്നാൽ ഞാൻ അവനെ നിർബന്ധിച്ചു. “എനിക്ക് എന്തും സഹിക്കാം” എന്നായിരുന്നു എന്റെ പ്രതികരണം.
കവിതയെഴുത്ത്, കവിയരങ്ങ്, ജ്യോതിഷം എന്നിവയായിരുന്നു പണി. അനിലിന്റെ ജ്യോതിഷത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം വളരെ കൂടുതലായിരുന്നു, എന്നാൽ എനിക്ക് അതിൽ വലിയ താത്പര്യമില്ലായിരുന്നു. അനിലിന്റെ പ്രതിഭ എഴുത്തിൽ തെളിയണം എന്നായിരുന്നു എന്റെ അഭിപ്രായം. അതിനാൽ, ജ്യോതിഷം അവസാനിപ്പിച്ച് എഴുത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ ഞാൻ അനിലിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. എന്റെ വാക്കുകൾ അനിലിന് കേട്ടു, ജ്യോതിഷം ഉപേക്ഷിച്ച് മുഴുവൻ ശ്രദ്ധ കവിതയെഴുത്തിലേക്കു മാറ്റി.
ഈ സമയത്ത് ഞാൻ ഗർഭിണിയായി എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയായിരുന്നു. കുറച്ച് കാലം കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ തിരുവനന്തപുരത്ത് താമസിച്ചു. ഈ ഇടവേളയിൽ ഒരു പെൺകുഞ്ഞ് പിറന്നു. പിന്നീട് ഞാൻ കാര്യവട്ടത്തിൽ എം.എ. സോഷ്യോളജിയിൽ ചേർന്നു. കാര്യങ്ങൾ തട്ടീം മുട്ടീം എന്ന നിലയിൽ തുടരുന്ന സമയത്ത്, 2006-ൽ “അറബിക്കഥ” എന്ന സിനിമ റിലീസ് ചെയ്തു, അതിലെ പാട്ടുകൾ ഹിറ്റായി. ഇതോടെ അനിലിന് തിരക്കുകൾ ഉണ്ടായി.
“അറബിക്കഥ” വിജയിച്ചതോടെ കേരളത്തിലെ എല്ലാ മലയാളികളുടെയും ഇടയിൽ അനിൽ “പനച്ചൂരാനെന്ന്” എന്ന പേരിൽ പ്രശസ്തനായി. സിനിമയിൽ നിന്ന് വലിയ സാമ്പത്തിക നേട്ടമൊന്നും ലഭിച്ചില്ലെങ്കിലും, ആ വിജയത്തിന്റെ ഫലമായി പിന്നീട് നിരവധി അവസരങ്ങൾ ലഭിച്ചു. വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദനു വലിയ പ്രചാരം ലഭിക്കാൻ “ചോരവീണ മണ്ണിൽ നിന്നുയർന്നു വന്ന പൂമരം” എന്ന ഗാനം കാരണമായി. ആ കാലത്ത് വി.എസ്.-ന്റെ ഒട്ടുമിക്ക പോസ്റ്ററുകൾക്കടിയിലും ഈ വരിയായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇന്ന് ഈ ഗാനം സി.പി.എം. വേദികളിൽ പാടരുതെന്ന് പറയുന്നുവെന്ന് കേൾക്കുന്നു. പാർട്ടിയിലെ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ എതിർപ്പാണ് ഇതിന് കാരണം എന്ന് തോന്നുന്നു.
അറബിക്കഥയിലെ തിരികെ വരുമെന്ന വാർത്ത കേൾക്കാനായി തുടങ്ങുന്ന പാട്ട് വലിയ ഹിറ്റായി. ഇതോടെ അനിലിന്റെ പഴയ കവിതകൾ സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ആഘോഷിക്കപ്പെട്ടു. അനിൽ എന്ന എഴുത്തുകാരൻ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതിൽ വലിയ സന്തോഷം ഉണ്ടായിരുന്നു. മോഹൻലാൽ നായകനായ വെളിപാടിന്റെ പുസ്തകത്തിലെ “എന്റമ്മേടെ ജിമിക്കി കമ്മൽ എന്റച്ഛൻ കട്ടോണ്ടു പോയി” എന്ന പാട്ട് ഹിറ്റായതോടെ വിവാദങ്ങളും ഉണ്ടായി. ഈ സമയത്ത്, ഞാൻ എം.എസ്.സി സൈക്കോളജിയിലേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു, കൂടാതെ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു മകൻ പിറന്നതും ഈ കാലയളവിലാണ്.
നൃത്തത്തിന്റെ വഴിയിൽ
2010 മുതലാണ് ഞാൻ നൃത്തം പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. എന്റെ മകളോടൊപ്പം, അവളെ പഠിപ്പിക്കാൻ വന്ന ഗുരുവാണ് എന്റെ ഗുരു. അനിലിന് നൃത്തം പഠിക്കുന്നതിൽ വലിയ താത്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും മകളും ഒരുമിച്ചാണ് നൃത്ത അരങ്ങേറ്റം നടത്തിയത്. പിന്നീട്, പല ഗുരുക്കന്മാരുടെ കീഴിൽ കൂടുതൽ നൃത്തം പഠിച്ചു. കായംകുളത്ത് ചെറിയ കുട്ടികളെ നൃത്തം പഠിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു.
ജീവിതം ഒരു സ്വച്ഛന്ദമായ നദിയെന്ന പോലെ ഒഴുകുന്നതിനിടയിൽ, 2021-ൽ അനിലിനെ വിധി തട്ടിയെടുത്തു. ഒരു രാവിലെ, സുഹൃത്തിനൊപ്പം മാവേലിക്കരക്കടുത്തുള്ള ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോയതായിരുന്നു. രാവിലെ 8.30-ഓടെ നെഞ്ചുവേദന അനുഭവപ്പെട്ട് കുഴഞ്ഞുവീഴുകയായിരുന്നു. വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോൾ, അനിലിനെ മാവേലിക്കരയിലെ ഒരു സ്വകാര്യ ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചിരുന്നതായി കണ്ടു. അവൻ COVID-19-നും ബാധിതനായിരുന്നു. അവിടെ നിന്ന് കൂടുതൽ ചികിത്സക്കായി ആദ്യം കരുനാഗപ്പള്ളിയിലെ ആശുപത്രിയിലേക്കും, പിന്നീട് തിരുവന്തപുരത്തെ ആശുപത്രിയിലേക്കും മാറ്റി. അവിടെ വെച്ചാണ് വൈകീട്ടോടെ മരണം സംഭവിച്ചത്.
അന്ന് ഞായറാഴ്ച ആയതിനാൽ, വിദഗ്ദ ഡോക്ടർമാർ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കൂടാതെ, COVID-19 കാലഘട്ടം ആയതിനാൽ, മരണം നേരത്തെ തന്നെ വരുമെന്ന് എനിക്ക് പറഞ്ഞു. “നീ തളരരുത്. തളർന്നാൽ മക്കൾ വിഷമിക്കും. മക്കളെ ഒരിക്കലും വിഷമിപ്പിക്കരുത്” എന്ന വാക്കുകൾ ഞാൻ ഇന്നും പാലിക്കുന്നു. ഞാൻ തളരില്ല. ഇതിന് ഉദാഹരണമാണ് ഞാൻ നടത്തുന്ന നൃത്ത ക്ലാസുകൾ. 2021 ജനുവരിയിൽ അനിൽ മരിച്ചപ്പോൾ, ഞാൻ ക്ലാസുകൾ ആരംഭിക്കുന്നത് 2021 നവംബറിലാണ്. ഇപ്പോൾ ഞാൻ കായംകുളത്തും ഭഗവതിപ്പടിയിലും ക്ലാസുകൾ നടത്തുന്നു.
നഷ്ടങ്ങൾ ഒരിക്കലും നമുക്ക് പൂരിപ്പിക്കാനാവില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ ഞാൻ ഒന്നും അറിയുന്നില്ല. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കൃത്യമായി ഓർമ്മിക്കേണ്ടതായിരുന്നു. അന്നും എന്റെ കൈയിൽ പണം ഉണ്ടായിരുന്നു. എ.ടി.എം. കാർഡും എന്റെ കൈയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. അനിലിന് പണം കൈയിൽ വെക്കാനുള്ള സ്വഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. യാത്രകൾക്കു പോകുമ്പോൾ, ഞാൻ എ.ടി.എം.യിൽ നിന്ന് ആയിരം, ആയിരത്തി അഞ്ഞൂറ് രൂപ എടുക്കേണ്ടി വരികയായിരുന്നു.
എത്ര ദൂരത്തേക്കും, എത്ര ദിവസത്തേക്കും പോയാലും, അതിൽ കൂടുതൽ പണം കൊണ്ടുപോകില്ല. മകൾ മൈത്രേയി എം.എസ്.സിക്കു ചേരാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയാണ്. മകൻ പ്ലസ് വണ്ണിൽ പഠിക്കുന്നു. അനിലിന്റെ കായംകുളത്തെ വീട്ടിലാണ് ഞങ്ങൾ താമസിക്കുന്നത്. അനിലിന്റെ അച്ഛൻ കുറച്ചുവർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് മരിച്ചിരുന്നു. അന്നുമുതൽ, അനിലിന്റെ അമ്മ അനിലിന്റെ സഹോദരിക്കൊപ്പം താമസിക്കുന്നു.
